¿De que me podo queixar? Se o perdin foi porque algun día o tiven. Non, non cambiaría eso por nada. E se a miña caída foi brutal foi porque, cando me estrelei contra o chan, viña xa de moi arriba. E sabes unha cousa? mentres sexa el quen me faga subir tan arriba, volvería deixarme caer tantas veces como fora posible.

Con cada decepión a dor faise maior, e os sentimentos vanse esvaecendo. Ó longo da nosa vida sufrimos milleiros de decepcións, unhas que nos fan moitísimo dano, outras máis insignificantes.. pero todas quedan marcadas, e irremediablemente, son moitas máis as que nos agardan. Cando pensas que unha persoa non te pode decepcionar máis decataste de que si pode facelo, e que quen pensabas que te quería pode ser quen máis dano che chegue a facer. É sinxelo, é inevitable, so alguén a quen queres te pode facer sufrir. Quizais o mellor sexa non recordar, facer que nunca pasou..

- ¿Cal é o teu maior desexo?
+ Un bico baixo a choiva, e o teu?
- Que comece xa a chover.

Si, son caprichosa, orgullosa, as veces coma unha nena pequena, enfadome por tonterías, non valoro o que teño, confío demáis na xente, e así me vai.. Cos meus pequenos pero grandes defectos, sempre acabo levando patadas, é certo. Máis, por moitas veces que caia, levantareime.. tan só para demostrarlle a quen me quere ver mal, que, despois de todo, sigo de pé, e con máis forza ca nunca.

Odio, ese sentimento que aparece cando menos o esperas e cara quen menos desexas, pero non podes evitalo. Os recordos quedan ahí para sempre, e os malos aínda máis. Ese rencor cara a xente que algún día te defraudou.. podes perdoar, pero, no fondo, sempre os odiaras; Admitoo, NON PODO EVITALO.

O que minte non é traidor. Pero se che digo que te quero, é que te quero. Quérote nos teus mellores días, cando ninguén pode quitarche ese sorriso tonto da cara, cando por calquera tontería te ris a carcajadas sen ningunha explicación. Pero tamén te quero os días nos que non hai quen te soporte, cando non paras de repetir que a vida é un asco e que nada merece a pena. Eses días tamén estou ahí, aínda que non o creas, aínda que nin sequera me notes cerca de ti, estou ahí, esperando a que me pidas axuda para saír dese bache. Xurei que nunca te abandonaría e ata o momento non deixei de cumplir a miña promesa, e polo de agora non teño tampouco intención de facelo. Porque te quero, quérote cando eres adorable, cando eres un idiota, cando dan ganas de matarte, e cando morro por terte preto para comerte a bicos. Porque niso consistía, ¿lembras? En, simplemente, estar cando non cho pidan, pero cando saibas que de verdade fas falta.

Só unha historia máis.

Érgueste pola mañá, todo che da voltas, sobretodo a túa conciencia. Recordas a medias o que fixeches a noite anterior. Unha parte de ti está orgullosa de que por unha vez superaras os malos recordos e conseguiras disfrutar e ser ti mesma.. a outra parte pensa que te excedeches un pouco, e que disfrutaches de máis. Iso semana tras semana, ata volverse xa unha rutina.Buscas noutras bocas un sabor que xa antes probaras, pero non o das atopado, será por iso que segues buscando. Máis non tardas en decatarte de que por moitos beizos que te biquen ninguns o faran igual; por esa regla de tres,cada persoa irá ocupando un recuncho no teu corazón, máis grande ou máis pequeno, pero sempre quedará ahí. Haberá persoas ás que non lle volvas mirar á cara, haberá outras que as desexes ata máis non poder e non as teñas.. e entre toda esa multitude sempre haberá alguén que destaque porriba dos demáis, alguen especial..pero secadra só foi iso, unha boca máis que probar. E probas, e volves probar.. aínda que xa comezas a sospeitar que atopaches o que buscabas, é divertido seguir probando.