¿De que me podo queixar? Se o perdin foi porque algun día o tiven. Non, non cambiaría eso por nada. E se a miña caída foi brutal foi porque, cando me estrelei contra o chan, viña xa de moi arriba. E sabes unha cousa? mentres sexa el quen me faga subir tan arriba, volvería deixarme caer tantas veces como fora posible.

Con cada decepión a dor faise maior, e os sentimentos vanse esvaecendo. Ó longo da nosa vida sufrimos milleiros de decepcións, unhas que nos fan moitísimo dano, outras máis insignificantes.. pero todas quedan marcadas, e irremediablemente, son moitas máis as que nos agardan. Cando pensas que unha persoa non te pode decepcionar máis decataste de que si pode facelo, e que quen pensabas que te quería pode ser quen máis dano che chegue a facer. É sinxelo, é inevitable, so alguén a quen queres te pode facer sufrir. Quizais o mellor sexa non recordar, facer que nunca pasou..

- ¿Cal é o teu maior desexo?
+ Un bico baixo a choiva, e o teu?
- Que comece xa a chover.

Si, son caprichosa, orgullosa, as veces coma unha nena pequena, enfadome por tonterías, non valoro o que teño, confío demáis na xente, e así me vai.. Cos meus pequenos pero grandes defectos, sempre acabo levando patadas, é certo. Máis, por moitas veces que caia, levantareime.. tan só para demostrarlle a quen me quere ver mal, que, despois de todo, sigo de pé, e con máis forza ca nunca.

Odio, ese sentimento que aparece cando menos o esperas e cara quen menos desexas, pero non podes evitalo. Os recordos quedan ahí para sempre, e os malos aínda máis. Ese rencor cara a xente que algún día te defraudou.. podes perdoar, pero, no fondo, sempre os odiaras; Admitoo, NON PODO EVITALO.

O que minte non é traidor. Pero se che digo que te quero, é que te quero. Quérote nos teus mellores días, cando ninguén pode quitarche ese sorriso tonto da cara, cando por calquera tontería te ris a carcajadas sen ningunha explicación. Pero tamén te quero os días nos que non hai quen te soporte, cando non paras de repetir que a vida é un asco e que nada merece a pena. Eses días tamén estou ahí, aínda que non o creas, aínda que nin sequera me notes cerca de ti, estou ahí, esperando a que me pidas axuda para saír dese bache. Xurei que nunca te abandonaría e ata o momento non deixei de cumplir a miña promesa, e polo de agora non teño tampouco intención de facelo. Porque te quero, quérote cando eres adorable, cando eres un idiota, cando dan ganas de matarte, e cando morro por terte preto para comerte a bicos. Porque niso consistía, ¿lembras? En, simplemente, estar cando non cho pidan, pero cando saibas que de verdade fas falta.

Só unha historia máis.

Érgueste pola mañá, todo che da voltas, sobretodo a túa conciencia. Recordas a medias o que fixeches a noite anterior. Unha parte de ti está orgullosa de que por unha vez superaras os malos recordos e conseguiras disfrutar e ser ti mesma.. a outra parte pensa que te excedeches un pouco, e que disfrutaches de máis. Iso semana tras semana, ata volverse xa unha rutina.Buscas noutras bocas un sabor que xa antes probaras, pero non o das atopado, será por iso que segues buscando. Máis non tardas en decatarte de que por moitos beizos que te biquen ninguns o faran igual; por esa regla de tres,cada persoa irá ocupando un recuncho no teu corazón, máis grande ou máis pequeno, pero sempre quedará ahí. Haberá persoas ás que non lle volvas mirar á cara, haberá outras que as desexes ata máis non poder e non as teñas.. e entre toda esa multitude sempre haberá alguén que destaque porriba dos demáis, alguen especial..pero secadra só foi iso, unha boca máis que probar. E probas, e volves probar.. aínda que xa comezas a sospeitar que atopaches o que buscabas, é divertido seguir probando.

Inxenuos, intentan falar de amor pero non saben o que é querer. Eu, como a maioría, poida que tamén estea enganada e tampouco saiba o que é querer, pero si sei o que é botar de menos a alguen.. tanto, que xa non sexas ti mesma. Sei o que é deitarse pensando en alguen, e erguerse con ese mesmo pensamento, esa mesma imaxe na túa mente. Sei o que é dar todo por alguén aínda que non daría nada por ti, aguantar todo por ver alguen feliz e alegrarme en canto vexo ese sorriso.. si, sei o que é todo iso, e para os que pensades que todo iso é o amor, permitideme dicir entón que estou namorada.

Miras atras e decataste de que o único que che queda son un par de recordos, xa non importa que sexan bos ou malos, o que importa é que nunca marcharan. Que aparentas por fora o que en realidade non sintes por dentro. E que segues sendo a mesma inocente que ata agora, e sabes que é hora de cambiar porque tal e como es non che vai ben, pero non podes evitalo. Moitos buscan a felicidade, pero eu xa sei onde está a miña. E non é difícil de atopar, porque está en pequenos detalles, está en sair a tomar algo cos amigos, e noites longas con alcohol de por medio, en abrazos que nunca rematan, en miradas que o din todo, en chamadas telefónicas as tantas da mañá.. son cousas insignificantes, pero non preciso moito máis. Aínda que se de pedir se trata..

Non é que co tempo perdas amigos, senon que co tempo te das conta dos que son de verdade. Considero que a amizade é algo tan único, que nunca se pode desaproveitar. Un amigo, se é de verdade, sempre vai estar ahí para todo, para o bo e para o malo, para levantarte cando caes, e para dicirche as cousas á cara e abrirche os ollos por moito que doia. Para chorar contigo, e para facerte rir. E somos tan inxenuos, que non sabemos valorar os amigos de verdade.. podenche decir que te queren e que o darian todo por ti, pero a verdadeira amizade demostrase con feitos e non con palabras.
Unha vez dixeronme que so me podia decepcionar aquela persoa que me importara, e que nunca esperara nada de ninguen, porque me acabaría decepcionando..

Nunca chove a gusto de todos,

Din que máis vale previr que curar pero que ó feito, peito. Que sempre hai un roto para un descosido, pode ser verdade, pero prefiro non crer en supersticións. Iso de atopar a túa media laranxa, só son historias.. atopar ese anaco que che falta, coma se fose tan doado. Cres que o tes diante, que é el, que sodes un para o outro, e non sabes como puideches vivir ata agora sen él, enchete de mimos, de cousas bonitas como só el sabe, e derrepente, ata logo! Que non hai mal que por ven non veña, iso me dixeron, que canto máis se ten máis se quere, pero nunca chove a gusto de todos.

Xogar ó azar, nunca saber onde podes rematar.

Non te fai sufrir quen quere senon quen pode, pero quen te quere non te fará sufrir. A fin de contas o único visible son os resultados, os intentos non contan para nada.. pero se non tes máis de onde tirar, conformarte cos intentos é unha boa derrota. Intenteino e fracasei, máis non me avergonza dicilo. Son orgullosa, e cabezota coma min soa, pero se con algo estou conforme é con intentalo ata máis non poder. Din que o que conta é a intención, asique con isto xa me podo dar por vencida. Aínda que para todos sexa fácil decir "esquéceo" outros moitos saberan que non é sinxelo, pero nesta vida nada é imposible, porque o imposible faise posible so con intentalo, A día de hoxe non podo decir que o lograra completamente, que sexa un punto e final, nun tan sequera un punto e seguido, deixemolo nunha coma, seguida de moitos interrogantes.

Quero ver como te ris,

Que se a vida che da patadas, o único xeito de sobrevivir é devolvendollas, limpando as bágoas, mirando cara diante sempre, nunca cara atrás, os recordos do pasado, se quedan no pasado é porque non merecen formar parte nin do presente nin moito menos dun futuro.. ri, chora, canta, salta, baila, goza, bica coma se fose a primeira vez, disfruta de cada instante coma se fose o último, pero sempre cun sorriso na cara !